Σάββατο 24 Νοεμβρίου 2012

ΑΥΡΙΟ ΚΥΡΙΑΚΗ 25/11/2012 ΑΠΟ ΤΟΝ ΝΑΟ ΤΟΥ ΑΠΟΛΛΩΝΑ ΣΤΗΝ ΡΟΔΟ ΦΕΥΓΕΙ ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΣΤΟΝ ΑΠΑΝΤΑΧΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟ "ΕΠΑΝΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ ΤΩΡΑ"


ΑΥΡΙΟ ΚΥΡΙΑΚΗ 25/11/2012 ΑΠΟ ΤΟΝ ΝΑΟ ΤΟΥ ΑΠΟΛΛΩΝΑ ΣΤΗΝ ΡΟΔΟ ΦΕΥΓΕΙ ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΣΤΟΝ ΑΠΑΝΤΑΧΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟ "ΕΠΑΝΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ ΤΩΡΑ"


        "ΕΠΑΝΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ ΤΩΡΑ"

ΚΑΛΟΥΝΤΑΙ ΟΙ ΥΙΟΙ ΚΑΙ ΚΟΡΕΣ ΕΛΛΗΝΩΝ ΝΑ ΠΑΡΑΒΡΕΘΟΥΝ ΣΤΗΝ ΑΝΑΒΙΩΣΗ ΤΗΣ  ΕΟΡΤΗΣ  ΤΩΝ  ΑΡΧΑΙΩΝ ΡΟΔΙΩΝ,ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΚΑΙ ΟΣΕΣ
ΔΗΛΑΔΗ ΕΧΕΙ ΑΠΟΜΕΙΝΕΙ ΨΕΓΑΔΙ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗΣ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΤΟΥΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΡΟΓΟΝΟΥΣ ΤΟΥΣ.
"ΙΔΟΥ Η ΡΟΔΟΣ ΙΔΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΠΗΔΗΜΑ" ΛΟΙΠΟΝ  ΓΙΑ ΟΣΟΥΣ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΑΠΟΚΑΛΟΥΝΤΑΙ ΕΛΛΗΝΕΣ,ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ ΔΟΚΙΜΑΣΙΑ .
"ΕΙΣΑΙ ΕΛΛΗΝΑΣ; ΤΙ ΠΡΟΣΚΥΝΑΣ; ΣΗΚΩΣΟΥ ΑΠΑΝΩ ! ΕΜΕΙΣ ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΘΕΟΥΣ ΟΡΘΟΙ ΜΙΛΟΥΜΕ ” ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗΣ"

Τετάρτη 21 Νοεμβρίου 2012

To "υγρό πυρ"


To "υγρό πυρ"





Το υγρό πυρ ήταν ένα από τα ισχυρά
 όπλα των Βυζαντινών και ταυτόχρονα 
ένα από τα κρατικά μυστικά της αυτοκρατορίας. Λίγοι γνώριζαν από ποιά υλικά κατασκευαζόταν και το μυστικό φυλασσόταν με κάθε τρόπο ώστε να μην πέσει στα χέρια των εχθρών της αυτοκρατορίας και να παραμείνει στο βυζαντινό οπλοστάσιο.


Για πρώτη φορά αναφέρεται η χρήση του “υγρού πυρ” κατά τον... 7ο μ.Χ αιώνα εναντίον του αραβικού στόλου που πολιορκούσε την Κωνσταντινούπολη περί το 673. Μέχρι και την
 πτώση της πόλης (1453) βοήθησε αποτελεσματικά στην άμυνα της από εχθρικούς στόλους
 λόγω των τεράστιων ζημιών που προκαλούσε στα ξύλινα πλοία της εποχής αλλά και στον
 τρόμο που έσπερνε στα μάτια των εχθρικών στρατευμάτων.

Εφευρέτης φέρεται να είναι κάποιος αρχιτέκτονας Καλλίνικος από την Ηλιούπολη της Συρία
 αλλά λόγω της μεγάλης μυστικότητας και αποτελεσματικότητας του ενεδήθει από τον απλό
 λαό με το πέπλο του μύθου και λεγόταν ότι την συνταγή για την κατασκευή του την έδωσε 
ένας άγγελος στον Μεγάλο Κωνσταντίνο. Τα υλικά που αποτελούσαν αυτή την εξαιρετικά καυστική ύλη ακόμη και στις μέρες μας παραμένουν σχετικά άγνωστα. Σύμφωνα με τα υπάρχοντα στοιχεία όμως μπορούμε να πούμε πως το βασικό συστατικό του ήταν η νάφθα αναμεμειγμένη με κάποια άλλα στοιχεία όπως το πετρέλαιο, το λάδι, το θειάφι, το νίτρο, και
 η πίσσα. Σίγουρα όμως υπάρχουν και κάποια άλλα συστατικά που έμειναν μυστικά και 
μάλλον δεν θα ανακαλύψουμε ποτέ.

Για να καταλάβει κανείς το πόσο μυστική ήταν η διαδικασία παραγωγής του θα αναφέρω ότι απαγορευόταν να
κατασκευαστεί οπουδήποτε και από οποιονδήποτε το υγρό πυρ και η κατασκευή του γινόταν
 μόνο σε επιλεγμένα σημεία κοντά στην Κωνσταντινούπολη, με βασικό αυτό στην περιοχή 
της Συληβρίας, και πάντα η διαδικασία παραγωγής του ήταν ανατεθειμένη σε 
αυτοκρατορικούς αξιωματούχους οι οποίοι έδιναν αναφορά απευθείας στον Αυτοκράτορα,
 χωρίς κάποια επέμβαση άλλων αξιωματούχων, και κρατούσαν επτασφράγιστο μυστικό τον τρόπο και τα υλικά της παραγωγής του “υγρού πυρ” με κίνδυνο της ίδιας τους της ζωής. Ενδεικτικά να αναφέρω ότι όταν τον 10ο αιώνα οι Βούλγαροι κατέλαβαν την Συληβρία τότε επικράτησε πανικός στην Βασιλεύουσα μήπως και καταφέρουν (οι Βούλγαροι) να
 ανακαλύψουν τον τρόπο παραγωγής του υγρού πυρ και καταστρέψουν με αυτό τον
 Βυζαντινό στόλο. Ευτυχώς όμως ο εκεί αξιωματούχος του αυτοκράτορα που ήταν επιφορτισμένος με την φύλαξη του μυστικού, έκανε το καθήκον του, και παρά τα 
βασανιστήρια που υπέστει, πήρε το μυστικό στον τάφο του.

Τα πλεονεκτήματα που έδινε στον Βυζαντινό στόλο η χρήση του “υγρού πυρ” ήταν τεράστια
 λόγω των πραγματικά θαυμαστών ιδιοτήτων του. Το καταπληκτικό αυτό “υγρό”
 αναφλεγόταν αμέσως μόλις ερχόταν σε επαφή με το νερό και έκαιγε τόσο στην επιφάνεια
 του όσο και λίγο κάτω από αυτή. Φανταστείτε τα πληρώματα των εχθρικών πλοίων να προσπαθούν να σβήσουν με νερό την φωτιά που προκλήθηκε από τον “υγρό πυρ” και αυτή 
να ανάβει περισσότερο! Πραγματικά καταπληκτικές οι ιδιότητες του λοιπόν.

Υπήρχαν πολλοί τρόποι για να εκτοξεύουν το“υγρού πυρ” ανάλογα με τις εκάστοτε ανάγκες
 και τον τρόπο άμυνας ή επίθεσης που επιβαλλόταν. Ο πιό απλός ήταν στο να γεμίζουν με
 αυτό ειδικά πήλινα δοχεία (έχουν βρεθεί σε ανασκαφές στην Κρήτη) και να εκτοξεύονται
 με τα χέρια (όπως οι σημερινές χειροβομβίδες) από τον Βυζαντινό στρατό στους εχθρούς,
 τόσο σε επίθεση όσο και σε άμυνα. Υπήρχαν φυσικά κατασκευασμένες για αυτό το σκοπό
 και ειδικές μηχανές οι οποίες αναλάμβαναν την εκτόξευση μεγαλύτερης ποσότητας και σε μεγαλύτερη εμβέλεια. Οι μηχανές αυτές τοποθετούνταν στις επάλξεις των τειχών και 
εκτόξευαν μεγάλες ποσότητες από το υγρό πυρ στους επιτιθέμενους, αλλά συνήθως τοποθετούνταν στα ακρόπρωρα αλλά και την πρύμνη των πολεμικών πλοίων και από μεγάλη απόσταση εκτόξευαν και κατ έκαιγαν τα εχθρικά πλοία. Γνωρίζουμε ότι η μηχανή που τοποθετούνταν στα πλοία είχε σχήμα κεφαλής λιονταριού ή άλλου επιθετικού ζώου όπου 
από το ανοιχτό στόμα του εκτοξευόταν το φονικό υγρό μέσα από έναν ειδικό σωλήνα – εκτοξευτή.

Η χρήση του τερματίζεται, σύμφωνα με τους περισσότερους ιστορικούς, κατά τον 10ο αιώνα
 με την απώθηση του Ρώσικου στόλου από τους Βυζαντινούς αλλά υπάρχουν ενδείξεις ότι χρησιμοποιήθηκε και το 1204 στην προσπάθεια ανάκτησης της Κωνσταντινούπολης από 
τους Λατίνους, αλλά και το 1453 στην προσπάθεια αντίστασης των Βυζαντινών κατά του Τούρκικου στρατού. Το μυστικό πέρασε στους μουσουλμάνους αλλά και τους
 σταυροφόρους την περίοδο των “ιερών πολέμων” και χρησιμοποιήθηκε εξίσου και από τα
 δύο στρατόπεδα. Με το πέρας των αιώνων όμως και την ανακάλυψη νέων και φονικότερων όπλων το “υγρό πυρ” λησμονήθηκε από όλους και ξεχάστηκε πλήρως για να περάσει στην σφαίρα της ιστορίας που εν τέλει έγινε θρύλος.

Apollo 20...Η αποστολή που δεν έγινε ποτέ...ή μήπως έγινε?


Apollo 20...Η αποστολή που δεν έγινε ποτέ...ή μήπως έγινε?

image 

Σήμερα θα βουτήξουμε στη ζώνη του λυκόφωτος ...

Προ ολίγων ημερών η Katerina Tsampa (http://me.pathfinder.gr/memper_), έκανε ένα αφιέρωμα στο blog
 της με τίτλο  "Η ΑΠΑΤΗ ΤΗΣ ΠΡΟΣΕΛΗΝΩΣΗΣ ΤΩΝ ΑΜΕΡΙΚΑΝΩΝ" (http://home-sweet-home.pblogs.gr/2010/10/h-apath-ths-proselhnwshs-twn-amerikanwn.html) με πολύ ενδιαφέροντα 
στοιχεία και με τον τελικό προβληματισμό :"
Πήγαν τελικά οι Αμερικανοί στη Σελήνη το 1969?"

Άλλη μια απόδειξη των μιντιακων επικοινωνιακων παραμυθοδιών των αμερικανοεβραϊκων λόμπυ, 
για την "εκτροφή" "χάνων" παγκοσμίως...


Συνέχεια αυτού του μυστηρίου, έρχεται ένα άλλο μυστήριο, η αποστολή Apollo 20 το 1976.
Επίσημα η αποστολή αυτή ματαιώθηκε, δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ. Διαβάστε την παρακάτω ιστορία
 όμως:
"Μια διαστημική αποστολή για την οποία κανείς δεν έμαθε ποτέ ...; Μια συνεργασία Αμερικανών και Σοβιετικών στην «καρδιά» του Ψυχρού Πολέμου. Μια σειρά από βίντεο που δεν δόθηκαν ποτέ στη δημοσιότητα και δείχνουν την ύπαρξη εξωγήινης ζωής! Αν τα πλάνα που «ταξιδεύουν» στο Internet
 είναι γνήσια και δεν έχει βάλει το χέρι του κάποιος εξαιρετικά ταλαντούχος σκηνοθέτης, ίσως ήρθε ο
 καιρός να αναρωτηθούμε πόσα μας κρύβουν.
image
Στις 3 Μαΐου 2007 ο χρήστης Retiredafb «ανεβάζει» στο Internet οπτικό υλικό που ξεκινάει με το σήμα μιας άγνωστης διαστημικής αποστολής. Εχει τον κωδικό «Apollo 20» που, όπως επισήμως έχει ανακοινώσει η NASA, ματαιώθηκε όπως και οι προηγούμενες 18 και 19! Το σήμα απεικονίζει δύο διαστημικά οχήματα να ανασύρουν ένα τεράστιο διαστημόπλοιο και από κάτω είναι κεντημένα τα ονόματα του πληρώματος της αποστολής, που υποτίθεται ότι ήταν κοινή με τους Σοβιετικούς: Ράτλετζ, Σνάιντερ και Λεόνοφ! Το οπτικό υλικό που ακολουθεί είναι τρεις φωτογραφίες από μακρινή απόσταση και διαφορετικές γωνίες, όλες με κωδικούς της NASA ...; Ολες δείχνουν ένα διαστημόπλοιο πεσμένο μέσα σ' έναν σεληνιακό κρατήρα!
Την επόμενη ημέρα, ο ίδιος χρήστης εμφανίζει ένα βίντεο που υποτίθεται ότι έχει τραβηχτεί μέσα από
 το «Apollo 20». Στα 5'53'' του βίντεο φαίνεται σε κοντινά πλάνα το κατεστραμμένο διαστημόπλοιο με περίεργα σχήματα στο κύτος του, πεσμένο στον κρατήρα Ιτζάκ Υ! Στις εικόνες εμφανίζονται μετρικοί αριθμοί και όσα αναφέρουν οι αστροναύτες στο κέντρο έχουν υποτιτλιστεί. Με τη διαφορά ότι το
 κέντρο δεν αποκαλείται «Χιούστον», όπως σε όλες τις αποστολές, αλλά «Βάντενμπεργκ 20», που 
είναι διαστημικό κέντρο της Πολεμικής Αεροπορίας των ΗΠΑ!
Στις 6 Μαΐου, ο μυστηριώδης άγνωστος εμφανίζει οπτικό υλικό διάρκειας 37'', από φωτογραφίες του κατεστραμμένου διαστημοπλοίου, που τράβηξαν από μακρινή απόσταση οι αποστολές «Apollo 15»
 και «Apollo 17». Οι κωδικοί της NASA είναι γραμμένοι πάνω. Ομως, τα πλάνα είναι θαμπά και ό,τι
 φαίνεται μοιάζει με σκάφος, αλλά μπορεί να είναι και οποιαδήποτε εδαφική ανωμαλία ...;
Πέντε ημέρες αργότερα, ο Retiredafb εμφανίζει φωτογραφίες που έχει δώσει στη δημοσιότητα η NASA
Το τμήμα στο σημείο όπου υποτίθεται ότι βρίσκεται το άγνωστο σκάφος έχει ...; κοπεί και
 συγκολληθεί άτσαλα, σαν παιδικό κολλάζ!
Το πιο συγκλονιστικό βίντεο, πάλι από τον ίδιο μυστηριώδη αποστολέα, εμφανίζεται στις 11 Μαΐου. Ξεκινάει με κοντινά πλάνα από το εσωτερικό ενός σκάφους τεχνολογίας του '70 που, όπως ισχυρίζεται,
 είναι το «Apollo 20». Στο κόκπιτ είναι άτσαλα κολλημένα το σήμα της αποστολής και μια αμερικανοσοβιετική σημαία! Στο υλικό διάρκειας 2'39'' υπάρχουν πεντακάθαρα πολύ κοντινά πλάνα
 του κατεστραμμένου διαστημοπλοίου με το σχήμα πούρου και τα περίεργα γραμμικά σχήματα, πάνω
 στο κύτος του οποίου είναι εμφανείς χιλιάδες τρύπες από βροχή μετεωριτών, που προφανώς ήταν η 
αιτία της καταστροφής του!
Στις 28 Ιουλίου κάνει την εμφάνισή του ένα ακόμη βίντεο με μακρινά και πολύ κοντινά πλάνα του ίδιου διαστημοπλοίου, εξίσου καθαρά με το πρώτο. Ο χρήστης ValValiantThor ισχυρίζεται ότι το τράβηξε η αστροναύτης του «Apollo 20» Λεόνα Μαριέτα Σνάιντερ με έγχρωμη κάμερα Westinghouse 16mm! Είναι γνήσια ή όχι; Επίσημη απάντηση δεν υπάρχει ...;
Το «Βαθύ Λαρύγγι» της υπόθεσης είναι αναμφίβολα ο μυστηριώδης Retiredafb, που δείχνει να γνωρίζει πρόσωπα και καταστάσεις και επιπλέον έχει στα χέρια του οπτικό υλικό που δεν βρίσκει όποιος κι 
όποιος! Υποστηρίζει πως είναι ο κυβερνήτης του -επισήμως ανύπαρκτου- «Apollo 20» Ουίλιαμ Ράτλετζ, 76 χρόνων σήμερα, που ζει μόνιμα στη Ρουάντα με άλλη ταυτότητα! Σε συνέντευξη που έδωσε τον Μάιο 
του 2007 στον Ιταλό δημοσιογράφο Luca Scantamburlo, ο Ράτλετζ υποστήριξε ότι έφερε από τη 
Σελήνη ένα ανθρωποειδές, που πιθανότατα είναι ακόμη ζωντανό! Και για να το αποδείξει, δημοσιοποιεί
 ένα ασύλληπτο βίντεο ...;
Η τελευταία γνωστή επανδρωμένη πτήση στη Σελήνη ήταν του «Apollo 17» τον Δεκέμβριο του 1972.
 Η επιχείρηση «Apollo 20» είχε ήδη ματαιωθεί από τον Ιανουάριο του '70! Ομως, σύμφωνα με τον
 Ράτλετζ, ο «Apollo 20» εκτοξεύτηκε μυστικά από την αεροπορική βάση Βάντενμπεργκ και έφτασε
 στη Σελήνη στις 16 Αυγούστου 1976, με προορισμό το κατεστραμμένο διαστημόπλοιο στον κρατήρα
 Iszak D, στη σκοτεινή πλευρά του φεγγαριού!
Ηταν η δεύτερη αμερικανοσοβιετική αποστολή με κυβερνήτη τον ίδιο και πλήρωμα την Αμερικανίδα επιστήμονα Λεόνα Μαριέτα Σνάιντερ και τον Σοβιετικό κοσμοναύτη Αλεξέι Αρχίποβιτς Λεόνοφ, 
ο οποίος έναν χρόνο πριν είχε γίνει ο πρώτος άνθρωπος που περπάτησε στο Διάστημα. Οσα λέει ο
 πρώην αστροναύτης είναι κυριολεκτικά απίστευτα: «Μπήκαμε μέσα στο μητρικό σκάφος! Ηταν πολύ 
παλιό, 1,5 εκατομμυρίων ετών το υπολογίσαμε! Βρήκαμε πολλά βιολογικά δείγματα, όπως
 απομεινάρια βλάστησης, κάτι τριγωνικές πέτρες με ίχνη ενός κίτρινου υγρού, αλλά και υπολείμματα 
μικρών σωμάτων -περίπου 10 εκατοστών το καθένα- που ζούσαν μέσα σ' ένα δίκτυο σωλήνων, το
 οποίο απλωνόταν σε όλο το σκάφος! Η κυριότερη ανακάλυψή μας όμως ήταν ότι βρήκαμε δύο 
πτώματα, το ένα άθικτο!»
Ο Ράτλετζ αιφνιδιάζει ξανά περιγράφοντας το ανθρωποειδές που είδε στο σκάφος, το οποίο
 -όπως λέει- μετέφερε στις ΗΠΑ ζωντανό. Μάλιστα, το κινηματογράφησε και διοχέτευσε το υλικό στο Διαδίκτυο: «Ηταν ένα θηλυκό ανθρωποειδές, ύψους 1,65 μ., με μαλλιά και έξι δάχτυλα με τα οποία κρατούσε το πηδάλιο του σκάφους! Την ονομάσαμε "Μόνα Λίζα" ...; Δεν φορούσε ρούχα και 
χρειάστηκε να κόψουμε δύο καλώδια που ήταν συνδεδεμένα με τη μύτη, που δεν είχε ρουθούνια. 
Στα μάτια είχε προσαρμοσμένη μια συσκευή, που την αφαίρεσε ο Λεόνοφ! Αίμα ή άλλα σωματικά
 υγρά είχαν παγώσει γύρω από το στόμα. Το μπλε-γκρι δέρμα ήταν σε καλή κατάσταση, γιατί ήταν καλυμμένο με ένα διαφανές προστατευτικό υλικό. Τα μαλλιά ήταν καλοδιατηρημένα, το δέρμα γύρω
 από τα μάτια και μπροστά είχε κάποιες παράξενες λεπτομέρειες και σχημάτιζε μια λωρίδα γύρω από
 το κεφάλι. Δεν καταλαβαίναμε αν ζούσε ή όχι, αλλά οι ενδείξεις στα μηχανήματά μας ήταν θετικές!
 Τη μεταφέραμε ζωντανή στη Γη, αλλά δεν ξέρω αν είναι ακόμη ζωντανή! Το δεύτερο πτώμα ήταν διαμελισμένο και μεταφέραμε μόνο το κεφάλι».
Η συνέντευξη συνεχίζεται με ερωτήσεις για τα μυστηριώδη κτίσματα της Σελήνης. «Στη Γη,
 ονομάζαμε "Πόλη" αυτό που βλέπαμε και θεωρούσαμε ότι ήταν ένας διαστημικός σταθμός.
 Στην πραγματικότητα, πρόκειται για ένα συνονθύλευμα από διαστημικά σκουπίδια. Μόνο μια
 κατασκευή ήταν άθικτη. Την ονομάσαμε "Καθεδρικό", επειδή έμοιαζε με ναό»!"
Αν το θέμα σας είναι εντελώς άγνωστο, τα παρακάτω δύο video θα σας ξαφνιάσουν.



Ο Σείριος επιστρέφει να φωτίσει την Ελλάδα!!




Ο Σείριος. το μυστηριώδες άστρο που κυβέρνησε το πνεύμα των αρχαίων Μακεδόνων, ξαναστρέφει το πρόσωπο του στην Ελλάδα, τώρα που μπαίνουμε στον Υδροχόο. Αιγύπτιοι, Βαβυλώνιοι, Ασσυριοι, Σουμέριοι, Ετρούσκοι και Ρωμαίοι έχουν στο πάνθεον τους μία θέση για το αστέρι εκείνο που, περισσότερο από τ' άλλα, λάμπει στο βράδυνα ουρανό. Μυστηριακές λατρείες και συμβολισμοί που
κρύβουν χαμένα μυστικά μέσα στη νύχτα του χρόνου. Μπορούμε άραγε να ανασυνθέσουμε τις ψηφίδες μιας μεγάλης γνώσης που χάθηκε ή που ίσως παραμένει ακόμη ανάμεσα μας σε μέρη που δεν φανταζόμαστε; Ένας κώδικας 
περιμένει να αποκρυπτογραφηθεί...





Το Ουράνιο Σώμα του Σείριου

Αστρονομικά ορίζουμε το Σείριο ως το λαμπρότερο απλανή αστέρα του Μεγάλου Κυνός. Ανήκει στον τύπο των λευκών αστεριών και α­πέχει μόλις...8,4 έτη φωτός από τη Γη. Είναι διπλός αστέρας και μα­ζί με το συνοδό του, το Σείριο Β', περιστρέφονται γύρω από ένα κοι­νό κέντρο βάρους. Η μέση αμοιβαία απόσταση τους είναι της τάξε­ως των 3 δισεκατομμυρίων χλμ. και η περίοδος της περιφοράς τους διαρκεί 50 χρόνια. Ο Σείριος έχει μάζα 2,3 φορές μεγαλύτερη από τον Ήλιο, αλλά μικρότερη πυκνότητα. 0α έλεγε κανείς πως μοιάζει με νεφέλωμα. Η περιοδική μεταβολή της φωτεινότητας του κάθε 25 χρόνια συνοδεύ­εται από ισχυρότατα παλιρροιακά κύματα, λόγω της γειτονίας του με το συνοδό του. Σύμφωνα με τη γνώμη πολλών αστρονόμων, ο Σείριος βρίσκεται στο «κέντρο» σχεδόν του γαλαξία μας. Ετυμολογικά, η λέξη «Σείριος, -α, -ον» σήμαινε ο καίων, ο κατά· καίων, ο καυστικός, ο θερμός και ήταν επίθετο των ουρανίων σωμάτων, τα οποία εκπέμπουν μεγάλη θερμότητα. «Σείριος» ο­νομαζόταν πολλές φορές και ο Ήλιος, γεγονός που δημιούρ­γησε στην πορεία μεγάλη σύγχυση γύρω από το διαχω­ρισμό των δύο άστρων. (Γι' αυτό και μέχρι σήμερα άλλοι μιλούν για το «Μακεδονικό Άστρο» και άλλοι ·για το «Μακεδονικό Ήλιο», αναφερόμενοι στο γνω­στό μακεδονικό σύμβολο). Ομόρριζες λέξεις είναι ο «σειριόκαυτος», που σήμαινε ο καμένος από τον η­λιακό καύσωνα ή από το Σείριο και η «σειρήνα», μυθικό εκείνο πλάσμα που αναπαριστάνονταν άλλρτε ως γυναίκα-ψάρι και άλλοτε ως γυναίκα-πουλί και σήμαινε αρχικά «η φανερώνουσα τη δύναμίν της δια του καύσωνας του ηλίου κατά τη μεσημβρίαν».
Σύμφωνα με το μύθο, «Σειρήνα» ήταν και η αδερφή του Μεγάλου Αλεξάνδρου (σειρήνα και όπως την απεικονίζουν οι Ντόγκον γοργόνα είναι το ίδιο για τους μεταγενεστέρους). Τριγυρνούσε στις θάλασσες και κατέ­στρεφε τα πλοία όσων τολμούσαν να της πουν πως ο βασιλιάς πέ­θανε (Ζει ο βασιλιάς Αλέξανδρος;) Μοιάζει πραγματικά αστείο, αλλά και άξιο απορίας το πως μπορεί ένας μύθος - είτε ως παραβολή εί­τε ως δημιούργημα του συλλογικού ασυνείδητου - να μεταμορφώσει έντεχνα και να προστατεύσει μία βαρυσήμαντη αλήθεια...


Στην Αίγυπτο και στην Ελλάδα 

Στην αρχαία Αίγυπτο, σύμφωνα με τις απόψεις των μελετητών, ο Σεί­ριος ταυτιζόταν με τη θεά Ίσιδα, που αναπαριστάνονταν ως αγελάδα ξαπλωμένη πάνω σ' ένα πλοίο, και στ' αγάλματα την απεικόνιζαν συχνά με κέρατα αγελάδας και με την κόμμωση της σαν ουρά ψαριού. Πολλές φορές έφερε ως στέμμα ένα οκτάκτινο αστέρι. Αδερφός και σύζυγος της Ίσιδος ήταν ο Όσιρις, που η λατρεία του έμοιαζε πολύ με εκείνη του Διονύσου. Με αυτόν η Ίσιδα γέννησε τον Ώρο. Σύμφωνα με άλλες πηγές όμως αυτός που γονιμοποίησε την Ίσιδα ήταν ο Άμμων-Μιν ή Αμμων-Ρα, ο ίδιος θεός που αργότερα ονομάστηκε Άμμων-Δίας και που, σύμφωνα με την Ολυμπιάδα, ήταν ο Πατέρας του Αλέξανδρου.

Canis στα λατινικά). Μορφή τσακαλιού ή λύκου είχε και ο σουμεριακός θεός Άνου, που φαίνεται πως ήταν επίσης σχετικός με το αστέρι αυτό.

Για την ελληνική μυθολογία, ο Σείριος είναι το άστρο εκείνο, στον Αστερισμό του Μεγάλου Κυνός, στο οποίο είχε μεταμορφωθεί το σκυλί του Ωρίωνα. Αυτό βέβαια δεν είναι τυχαίο, καθώς οι αστερισμοί του Κυνός, του Ωρίωνα και της Αργούς βρίσκονται ο ένας δί πλα στον άλλον.

Ο Ωρίων ήταν γιος του Ποσειδώνα και της Ευρυάλης, κόρης του Μί­νωα και φημισμένος κυνηγός. Φορούσε συνήθως μία λεοντή και κρα­τούσε στα χέρια του ρόπαλο (σύμβολα αυτά και του Ηρακλή). Υπάρ­χουν πολλές ιστορίες γύρω από το πρόσωπο του και τον πιστό του σκύλο Σείριο.

Ο Ωρίωνας συνδέεται με το βασιλιά Οινοπίων (ή Οινέα στη Βοιωτία), που είχε σύζυγο του (ή κόρη του) τη Μερόπη, την οποία βίασε ο Ο­ρίων υπό την επήρεια της μέθης. Ο Ωινοπίων, εξοργισμένος, τον τύ­φλωσε, με τη σύμπραξη του πατέρα του Διονύσου. Όμως ο Ωρίωνας, με τη βοήθεια ενός χρησμού κατάφε­ρε να ξαναβρεί το φως του. Συγκεκριμένα, ο χρησμός έλεγε ότι θα για­τρευτεί, αν βαδίσει προς την Ανατολή και εκθέσει τις άδειες κοιλότητες των ματιών του στις πρωινές ηλιαχτίδες. Έτσι βοηθούμενος από τους θορύβους που έκαναν οι σιδηρουργοί του Ηφαί­στου, έφτασε στη Λήμνο, όπου ο Κηδαλίων (ο δάσκαλος του Ηφαίστου), τον κουβάλησε στους ώμους του και τον έφερε μπροστά στον Ήλιο.

-Ορισμένοι πιστεύουν ότι αυτός ο μύθος έχει κάποια σχέση με τη σύ­νοδο Ήλιου-Σείριου, που γίνεται μια φορά το χρόνο, αλλά και με τα μυστήρια των Καβείρων. Γνωρίζουμε πως ο γάμος του Φιλίππου και της Ολυμπιάδας ήταν αποτέλεσμα της συνάντησης τους στη Σαμοθράκη, όπου εκτελούνταν τα «Καβείρια μυστήρια» ή, αλλιώς, τα «μυ­στήρια των μεγάλων θεών». Ο Φίλιππος είχε μυηθεί από νωρίς στα μυστήρια αυτά (μάλλον στη Θήβα), ενώ η μητέρα του Αλέξανδρου ή­ταν ιέρεια.

Οι Κάβειροι άλλωστε θεωρούνται θεότητες του πυρός - η λέ­ξη «Κάβειρος» έχει ετυμολογική σχέση με το ρήμα «καίω; - όμως τα σύμβολα τους, όπως π.χ. το αγκίστρι, έ­χουν να κάνουν με το νερό και τα συναντούμε αρ­γότερα σε όλες σχεδόν τις θρησκείες. Κατά μία άποψη (Ηρόδοτος, Στράβων, Πίνδαρος) είναι α­πόγονοι του Ηφαίστου από το γάμο του με την Καβειρώ, γι' αυτό και τους βρίσκουμε πάντοτε κοντά σε ηφαιστειογενείς περιοχές, ενώ συχνά αντιπροσωπεύουν χθόνιες ή υποχθόνιες θεότητες. Η καρδιά της καβειρικής λατρείας βρισκόταν στην αρ­χαία Μακεδονία, στο βουνό Άθως. Όπως κι αν ονομάζονται οι Κάβειροι στις διάφορες περιοχές, θεωρούνταν πρόγονοι του αν­θρώπινου γένους. Μάλιστα, αναφέρεται ότι ένα από τα πρόσωπα των μυστηρίων της Σαμοθράκης λεγόταν «Αδάμας» και θεωρείται ο άνθρωπος-αρχέτυπο, ο πρώτος αρσενικός στην τάξη της γέννεσης. Σύμφωνα με την παράδοση, τον Ωρίωνα σκότωσε η Άρτε­μη από ζήλεια για την κυνηγετική του τέχνη και ο Δίας τον έκανε αστερισμό δίπλα στις Πλειάδες, ενώ κα­τά μια άλλη εκδοχή πέθανε από το θανατηφόρο τσίμπημα ενός σκορπιού, άποψη στηριγμένη προ­φανώς στ' αστρολογικά δεδομένα, καθώς είχε παρατηρηθεί πως ο αστερισμός του Ωρίωνα και του Μεγάλου Κυνός εξαφανίζονται από τον ορί­ζοντα όταν ανατέλλει ο Σκορπιός. Ο Ώριων όμως και ο Σείριος κυνηγούσαν άγρια ζώα και στο βασίλειο του Άδη (όπως περιγράφεται και στην Οδύσσεια), αν και αυτή πρέπει να είναι μία παράδοση ξενόφερτη, ίσως αιγυπτιακής επιρροή που σχετιζόταν με τα μυστήρια και τη λατρεία των νεκρών.


Οι Ντογκον, η Κιβωτός και οι Πενήντα «Νομμός»»

Στην Αφρική και συγκεκριμένα στο Μαλί, υπάρχει ένας λαός, που εχει κυριολεκτικά καταπλήξει τους σύγχρονους αστρονόμους με τη γνώση του πάνω στο θέμα του Σείριου. Μοιάζουν να ξέρουν τα πάντα γύρω από τη φύση και τις ιδιότητες του άστρου, ο και των συνοδών του, που πιστεύουν ότι είναι δύο και όχι μόνο ένας, κάτι που η αστρονομία μόλις τώρα ερευνά και ανακαλύπτει. Πρόκειται για τους Ντόγκον, οί οποίοι ισχυρίζονται ότι σχετίζονται με το άστρο αυτό που κυριολεκτικά λατρεύουν. Ο μεγαλύτερος Θεός τους είναι ο Άμμα, ένα είδος κατάλοιπου του Άμμωνος- Δία που πέρασε σε αυτούς από το μαντείο της Σίβας και, σύμφωνα με την παράδοση τους, δημιούργησε το Σύμπαν και τους ζώντες οργανισμούς, αλλά και τους ίδιους τους ανθρώπους, που τους έφτιάξε αρχικά ως αμφίβια όντα, με το όνομα «Νόμμος».(Η πίστη αυτή μοιάζει με την αντί­στοιχη των Σουμερίων και των Βαβυλωνίων).

ater KUBILE», δηλαδή την Κυβέλη των Κρητών. Η Ίσιδα φαίνεται πως έχει άμεση σχέση με την Κρητική θεά με τα φίδια, αλλά ταυτίζεται κατά καιρούς και με πολλές άλλες ελληνικές θεότητες όπως η Άρτεμις, η Δήμητρα, η Αφροδίτη, η Εκάτη κ.λπ. Στη Σαμοθράκη θεωρείται πως οι Κάβειροι ήταν οι μόνοι που σώθηκαν από τον τρομερό κατακλυσμό αού έπληξε το νησί όταν, σύμ­φωνα με την παράδοση, ο Εύξεινος Πόντος ξεχείλισε και έσπασε το φράγμα που σχημάτιζαν οι Συμπληγάδες Πέτρες και οι βράχοι του Ελ­λησπόντου.

Οι πιο γνωστές και οικείες παραδόσεις που έφτασαν μέχρι τις μέρες μας γύρω από το θέμα της κιβωτού είναι αυτές του Νώε, αλλά και της Πυρράς και του Δευκαλίωνα. Η τελευταία μάλιστα σταμάτησε στη Δωδώνη, όπου υπήρχε και το περιώνυμο μαντείο, που συμβουλευό­ταν πολύ συχνά η Ολυμπιάδα και το οποίο μάλιστα της προφήτεψε τον ερχομό του Αλεξάνδρου. Ο Ιάσωνας πήρε ξύλο από εκεί και έφτιαξε το πηδάλιο της Αργούς για να ξεκινήσει α­πό τη Βοιωτία την Αργοναυτική Εκστρατεία μαζί με τους 50 συγγενείς του (όσοι και οι πρώτοι «Νόμμος» των Ντόγκον) με κατεύθυνση την Αία της Κολχίδος.

Στο πιο αρχαίο έπος της ανατολής, στην ασσυριακή μυθολογία, συναντούμε τον ή­ρωα Γιλγαμές, ο οποίος ξεκινά ένα ενα­έριο ταξίδι με μία βάρκα παίρνοντας μα­ζί του 50 συντρόφους. Υπάρχουν όμως κι άλλες ομοιότητες ανάμεσα στον Ιάσωνα και το Γιλγαμές. Μία από αυτές είναι το φύτεμα από τον Ιάσωνα των δοντιών του δράκοντα στο χώμα, απ' όπου και βγήκαν 50 πολεμιστές. Κάτι αντίστοιχο κάνει και ο Γιλγαμες για να κερδίσει τη δύναμη. Οι συμπτώσεις όμως δεν σταματούν εδώ. Ο Δαναός, ο βασιλιάς του Αργούς ο γενάρχης των Ελλήνων είχε 50 κόρες, που νυμφεύθηκαν τους 50 υιούς του αδερφού του πατέρα τους, Αιγύπτου. Με όλες τις Δαναίδες είχε ερωτοτροπήσει και ο Ηρακλής, ο μυθικός γενάρχης των Δωριέων και ιδρυτής, κατά το μύθο, της Μακεδόνικης δυναστείας. Πολλές παραδόσεις μάλιστα φέρουν τον Ηρακλή ως αρχηγό της αργοναυτικής εκστρατείας καν όχι τον Ιάσωνα... (Ο Ηρακλής, έτσι κι αλλιώς πέρασε από την Κρήτη στη Λιβύη).

Ο αστερισμός της Αργούς είναι δίπλα στον Ωρίωνα και το Μεγάλο Σκύλο. Αν ο Σείριος συμβολίζει τη Μεγάλη Μητέρα και τη μήτρα ή την Κιβωτό, όπου φυλάσσονται οι γόνοι, τότε σίγουρα ο Ωρίωνας είναι η στιγμή της ανάδειξης και του ανδρώματος του ήρωα και η Αργώ «το ταξίδι», δηλαδή η αποστολή, που ο ήρωας πρέπει να πραγματοποιή­σει για την εξάπλωση της φυλής του και των χαρακτηριστικών της. Αν κοιτάξουμε τον «ημίθεο» Αλέξανδρο κάτω από αυτό το πρίσμα, τότε θα καταλάβουμε ότι γνώριζε πολύ καλά το ρόλο που όφειλε να ενσαρκώσει, στο όνομα των αξιών εκείνων που ήταν ο μόνος φορέ­ας και εγγυητής, λόγω της άμεσης σύνδεσης του με το θείο. Σημειώστε ότι ο αστερισμός της Αργούς είναι δίπλα στον Ωρίωνα και το Μεγάλο Σκύλο. Η ιερή σημασία του αριθμού 50 έχει αποδοθεί α­πό πολλούς μελετητές στον αιγυπτιακό μυστικισμό και αν θυμηθεί κανείς πως η περίοδος της περιφοράς του Σείριου διαρκεί 50 έτη, τότε ίσως η έμφαση που δίνεται σε αυτόν τον αριθμό να μην είναι κα­θόλου τυχαία.


Οι Μακεδόνες, Γιοι Θεών

Ο Ηρόδοτος (Κλειώ, κεφ. 56) κάνει λόγο για το «έθνος Μακεδνόν», υποστηρίζοντας ότι είναι Δωριείς και ονομάστηκαν έτσι από τη στιγμή που κατοίκησαν στον ελληνικό χώρο, στην Πίνδο. Ως γνωστόν, οι Δωριείς θεωρούσαν γενάρχη τους τον Ηρακλή, κάτι που πίστευε και ο ίδιος ο Αλέξανδρος, ο οποίος συχνά απεικονίζεται ως ένας από τους Διόσκουρους μαζί με κά­ποιον άλλο ήρωα, που φέρει τα χαρακτη­ριστικά του Ηρακλή ή του Αχιλλέα (προ­γονό του από την πλευρά της μητέρας του). Σύμφωνα με το μύθο το όνομα «Μα­κεδονία» οφείλεται στο Μακεδόνα, νιο του Δία και της Θυίας, κόρης του Δευκα­λίωνα. Ο Διόδωρος ο Σικελιώτης, όμως, γράφει πως ο Μακεδόνας ήταν γιος του Όσιρι και αδερφός του 'Αννουβι, αφήνοντας έτσι κάποιες υπόνοιες για τη θεϊκή καταγωγή του έθνους αυτού.

Στην περιοχή Ορεστίδα, κατά το 700 π.Χ. ξεκινά επίση­μα, η ιστορία των Μακεδόνων. Μάλιστα στην περιοχή αυτή λέγεται ότι ξεκίνησε και η ιστορία της μακεδόνικης δυναστείας, που ονομά­ζεται ως τότε «Αργαιάδες» ή «Τημενίδες». Το πρώτο όνομα μας φέρ­νει στο νου τον «Αργαίο τον Α'» (652 - 621 π.Χ.), το δεύτερο κατά σειρά βασιλιά της μακεδόνικης δυναστείας (πρώτος ήταν ο Περδίκκας, απόγονος και αυτός του Ηρακλή). Το δεύτερο ανήκει σε κάποι­ον Ηρακλείδη «Τήμενο», που κατέλαβε το Αργός. Αυτή η όχι και τό­σο τυχαία σύμπτωση των ονομάτων μαρτυρεί ίσως τη σχέση των Μα­κεδόνων με το πελοποννησιακό Αργός. Αν λοιπόν συσχετίσουμε τα παραπάνω με τους μύθους της Ιούς και του Δαναού και με την εκδοχή του Διόδωρου για το Μακεδόνα κι αν λάβουμε υπόψη μας την ιστορία του Αλεξάνδρου, μας είναι εύκολο να υποθέσουμε πως υπάρχει κάποια μυστηριώδης επαφή της Μα­κεδονίας με τα δρώμενα της Αιγύπτου. (Σημειώστε ότι στη Θεσσαλονίκη και αλλού έχουν βρεθεί πολλά στοιχεία Αιγυπτιακής λατρεί­ας, όπως Σεραπεία κ.ά. Διάφορες επιγραφές που βρέθηκαν στη Δή­λο μαρτυρούν πως η αιγυπτιακή θρησκεία επικράτησε κυρίως στη Βό­ρεια Ελλάδα. Κατά την ίδια εποχή υπάρχουν αιγυπτιακά ιερά στην Τιθορέα δίπλα στους Δελφούς. Στη Δήλο, σε ιερά της Ίσιδας, βρέθη­καν αφιερώματα προς τους αιγυπτίους θεούς, τα οποία είχαν προ­σφέρει Μακεδόνες. Στους Φιλίππους η θεά Ίσιδα είχε πρωταγωνι­στικό ρόλο. Μάλιστα έχουν βρεθεί καταγεγραμμένα και τα ονόματα των ιερέων της).

Σύμφωνα με κάποια άλλη εκδοχή όμως, οι Μακεδόνες δεν έχουν καμία σχέση με το Αργός της Πελοποννήσου, αλλά με το Αργός Ορεστικό της Δυτικής Μακεδονίας. Η παρουσία πρωτόγονων πληθυσμών στη Μακεδονία επιβεβαιώνεται και από τις τελευταίες ανασκαφές. Στην πραγματικότητα, η ιστορία των Μακεδόνων μας είναι άγνωστη. Πολλοί μελετητές υποστηρίζουν πως είναι φύλα αυτόχθονα, ίσως και Πελασγικά. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον όμως παρουσιάζει και η ιστορία της Θεσσαλονίκης. Μέχρι τον Κάσσανδρο (315 π.Χ.), ο χώρος όπου σή­μερα υπάρχει η πόλη αυτή ονομαζόταν «θέρμες», εξού και η ονομασία «Θερμαϊκός κόλπος». Στη Θεσσαλονίκη, λοιπόν, είχε γίνει δεκτή με μεγάλο ενθουσιασμό η λατρεία ενός δαίμονα με το όνομα «Θερμαίος». Το παράδοξο είναι πως στην περιοχή ουδέποτε υπήρξαν θερ­μές πηγές. Πάντως ο δαίμονας αυτός ταυτίστηκε αργότερα με το θρακικό Διόνυσο...


Η Μυστική Ιστορία της Γέννησης του Αλέξανδρου

Πολλές παραδόσεις, καθώς και μια σειρά χρησμών περιπλέκονται τόσο με τη γέννηση, όσο και τη ζωή του Αλέξανδρου. Η μητέρα του Ολυμπιάδα λέγεται ότι ήταν γόησσα φιδιών. Τη νύχτα πριν από το γά­μο της με το Φίλιππο, η Ολυμπιάδα ονειρεύτηκε ότι μπήκε στο σώμα της ένας κεραυνός που την γέμισε φωτιά. Ο Φίλιππος, από την άλλη, μετά το γάμο τους είδε κι αυτός σε όνειρο πως σφράγισε το σώμα της γυναίκας του με μια σφραγίδα που είχε την εικόνα ενός λιονταριού.

Ο Πλούταρχος αναφέρει ότι η Ολυμπιάδα συνήθιζε να παίρνει στο κρεβάτι της φίδια και, μάλιστα, πως ο Φίλιππος την είχε δει ένα βρά­δυ να πλαγιάζει με ένα φίδι, που ίσως να ήταν κάποιος θεός μετα­μορφωμένος.

KaerstBerveHamiltonBelochHammond, κ.ά.) αναφέρει ως ημερομηνία γέννησης του Αλέξανδρου την 6η η­μέρα του μήνα Αώου, που αντιστοιχεί με τις αρχές του Ιουλίου, δη­λαδή την περίοδο εκείνη που άρχιζαν οι πλημμύρες του Νείλου και οι αρχαίοι ονόμαζαν «ημέρες του Σκύλου». Η σχέση του Αλέξανδρου με τον Άμμωνα-Δία επιβεβαιώθηκε και α­πό τους ιερείς του ομώνυμου μαντείου, όταν αυτός έφτασε στην ό­αση Σίβα. Εκεί τον ανακήρυξαν «παιδί του Δία» και άφησαν έμμεσα να εννοηθεί πως δεν είναι γιος του Φιλίππου. Το μαντείο αυτό είχε συμβουλευτεί και ο Ηρακλής, που θεωρείται πρόγονος των Μακεδόνων. Η Ολυμπιάδα άλλωστε πίστευε πως ο γιος της ήταν προορι­σμένος να σώσει την Αίγυπτο από το βάρβαρο Πέρση κατακτητή. Ο Αλέξανδρος υιοθέτησε ως βασικά σύμβολα του τα κέρατα και τον κεραυνό του Άμμωνα-Δία και το στέμμα της Ίσιδος με τα τρία οκτάκτινα αστέρια, και μάλιστα προς τιμή της έχτισε ναό στην Αλεξάνδρεια, στην πόλη που έφερε τ' όνομα του.


Το Αστέρι της Βεργίνας

Το 1977 ο Μανόλης Ανδρόνικος έφερε στο φως τους βασιλικούς τάφους της Βεργί­νας. Ανάμεσα στους άλλους θησαυρούς βρέθηκε και μια χρυσή λάρνακα με τα οστά του Φιλίππου και η οποία έφερε ως διάκοσμο το 16κτινο αστέρι και τρία ελάσματα με 8κτινα αστέρια. Έγινε λοι­πόν φανερό, πως τα αστέρια αυτά απο­τελούσαν το έμβλημα της Μακεδόνικης δυναστείας. Έτσι άρχισε και η όλη φιλο­λογία γύρω από τη σημασία και το νόη­μα του συμβόλου.

Καταρχήν, πρέπει να πούμε πως υπάρχουν πολλά είδη αστεριών με διάφορους αριθμούς ακτινών, αλλά πιο συχνά συναντούμε αστέρια με 8,16 και 32 ακτίνες. Το έμβλημα αυτό πρω­τοεμφανίστηκε το 2500 π.Χ., στη Βαβυλωνία και λίγο αργότερα στη Χαλκηδώνα. Το 18" αι. στην Ασσυρία και τη Συρία κατά το 1700 -1300 π.Χ. στο Φοι­νικικό, Χιττικό και Μινωικό πολιτισμό. Περί τα μέσα του 6ου π.Χ. αι. είναι πλέον γνωστό στον ελληνικό χώρο, ε­νώ λίγο πριν τον 5° αι. αρχίζει να κυκλοφορεί και σε νο­μίσματα. Έναν αιώνα μετά διαδίδεται στην Ιταλία, ο Μέγας Αλέξανδρος φτάνοντας αργότερα με τους Ρωμαίους στην Ιβηρική χερσόνησο.

Ανάλογα με τη σκοπιά του κάθε ερευνητή, το άστρο συμβόλιζε πότε τον Ήλιο και πότε το Σείριο. Γεγονός πάντως είναι ότι όλες οι μορ­φές που κατά καιρούς το συνόδευαν ήταν θεότητες άμεσα ή έμμε­σα συσχετισμένες με τη λατρεία του Σείριου, όπως: η Ίσις, η Ιστάρ, ο Διόνυσος, ο Πάνας, ο Ωκεανός, οι Κάβειροι, η Κυβέλη, οι Διόσκου­ροι (που για μερικούς ταυτίζονται με τους Κάβειρους), η Άρτεμις, η τριπλή Εκάτη, ο Ήφαιστος, η Ήρα, ο Ηρακλής και ο Σείριος, ο Εω­σφόρος και ο Έσπερος (θεότητες που σχετίζονται με τη λατρεία των Καβείρων, της Ίσιδας και του Μίθρα), ο Δίας με διπλή όψη (ουράνιος ή διονυσιακός), ο δικέφαλος Άμμων-Δίας, ο Μινώταυρος κ.λπ. Στο νομίσματα των νήσων του Αιγαίου συναντούμε το άστρο δίπλα στο Δία και σ' έναν σκύλο που βγάζει ακτίνες. Στη Βαβυλωνία υπάρχουν πάρα πολλές σφραγίδες και πολύτιμοι λί­θοι που έχουν σκαλισμένο επάνω τους ένα 8ακτινο αστέρι. Στις απει­κονίσεις αυτές, το αστέρι βρίσκεται κοντά σ' έναν άνθρωπο-ψάρι. Πρόκειται για τον αμφίβιο θεό Οάννες. Στην Αίγυπτο πάλι βλέπουμε συχνά τρία 8ακτινα αστέρια στα μαλλιά της Ίσιδας. Μάλιστα, το στέμμα έχει, στην κορυφή του , ένα μεγαλύτερο και στα πλάγια δύο μικρότερα αστέρια, τα οποία ίσως συμβολίζουν τους συνοδούς του Σείριου.

Aθηναίοι, Λάκωνες, Μακεδόνες) προσπαθούσε να εξαπλώσει την εξουσία του και ταυτόχρονα να ενώσει τους Έλληνες κά­τω από μία αρχή. Αυτή η ανάδυση και η ομογενοποίηση όλων των στοιχείων της κάθε πόλης-κράτους ξεχωριστά ήταν, κάτι που συνέβαινε μόνο στην Ελλάδα και δεν έγινε ποτέ στην Αίγυπτο, αλλά ούτε και στο λατινικό κόσμο. Ο Σείριος και η λατρεία της «Μεγάλης Μητέρας» στον ελληνικό χώρο εμπλουτίστηκαν, παραλλάχτηκαν και μορφοποιήθηκαν με βάση την ελληνική φιλοσοφία και πραγματικότητα. Ένας ολόκληρος πολύπλοκος μυστικισμός υπάρχει γύρω από το Μακεδόνικο Άστρο, που έχει πάρα πολλές προεκτάσεις, πάντα δορυφορικά γύρω από το Σείριο, τον αστερισμό που εξακολουθεί να κρατά φυλαγμένα τα μυστικά του στο νυχτερινό ουρανό...

Τρίτη 20 Νοεμβρίου 2012

Ξένιος Ζεύς: Η φιλοξενία στην Αρχαία Ελλάδα... Ουδεμία σχέση με την σύγχρονη αριστερή αντίληψη


Ξένιος Ζεύς: Η φιλοξενία στην Αρχαία Ελλάδα... Ουδεμία σχέση με την σύγχρονη αριστερή αντίληψη


Στην Αρχαία Ελλάδα η φιλοξενία εθεωρείτο πράξη αρετής. Τους 
ξένους προστάτευαν ο Ξένιος Δίας
 και η Αθηνά η Ξενία, όπως και οι Διόσκουροι Κάστωρ και 
Πολυδεύκης. Υπήρχε θεία
 απαίτηση για την περιποίηση
 των ξένων και εθεωρείτο 
αμάρτημα η κακή αντιμετώπισή
 τους.
Η φιλοξενία ακολουθούσε μία ιεροτελεστία και παρέχονταν σε
 κάθε ξένο, ο οποίος ανεξάρτητα
 από την τάξη που ανήκε, μπορούσε να μείνει σε ειδικό δωμάτιο στον «ξενώνα».


Η φιλοξενία είχε σημαντική κοινωνική δύναμη, διότι μπορούσε να συνδέσει άτομα οποιασδήποτε τάξης, ακόμη και απλούς πολίτες με βασιλιάδες. Στα χρόνια του Ομήρου, σε όποιο σπίτι και αν πήγαινε ένας
 ξένος, θα έβρισκε φιλοξενία. Κάτι τέτοιο αφορούσε όλες τις Πόλεις Κράτη της Ελλάδας, αν και οι Θεσσαλοί και οι Αθηναίοι φημίζονταν ειδικά για τα φιλόξενά τους αισθήματα. Ο ξένος βέβαια της
 εποχής του Ομήρου δεν ήταν τουρίστας, αλλά αγγελιοφόρος, εξόριστος, ταξιδιώτης, κλπ.


Η αποδοχή ενός ξένου για φιλοξενία λεγόταν «εστιάν» ή «ξενίζειν» ή «ξενοδοχείν». Ο ξένος με την
 άφιξή του έκανε ευχές στην οικογένεια που τον φιλοξενούσε και στην αναχώρηση δεχόταν δώρα. Όταν εμφανιζόταν ένας ξένος, ο κύριος του σπιτιού ή στην περίπτωση σύμφωνα με τους αρχαίους Έλληνες «ξενοδόχος» ή «στεγανόμος», ή «εστιοπάμμων» ή «ναύκληρος», τον προσκαλούσε στο σπίτι του και παρέθετε γεύμα προς τιμή του.




H πρόσκληση σε γεύμα λεγόταν «επί ξενία καλείν». Ο ξένος μετά από το καθιερωμένο λουτρό,
 φορούσε τα πολυτελή ενδύματα που του προσέφερε ο οικοδεσπότης και στη συνέχεια καθόταν
 τιμητικά σε θρόνο. Το γεύμα συνήθως διαρκούσε πολύ, ενώ στη συζήτηση συμμετείχε και η
 οικοδέσποινα. Ο ξένος μετά από τα γεύματα έλεγε κάποια ιστορία ή κάποιο ανέκδοτο. Στην
 περίπτωση που κάποια ημέρα της φιλοξενίας δεν έτρωγε μαζί με τον ξενοδόχο του, τότε αυτός
 του έστελνε τρόφιμα στον ξένο του.


Στους πρώτους ιστορικούς χρόνους βελτιώθηκαν οι συγκοινωνίες με αποτέλεσμα την ανάπτυξη του εμπορίου. Οι πολιτείες και οι κοινωνίες ήκμαζαν, όπως επίσης οι επιστήμες και οι τέχνες. Τα ταξίδια
 τότε έγιναν συχνά και πήραν μαζικό χαρακτήρα σε περιόδους αγώνων και εορτών. Οι ελληνικές πόλεις, σε περιπτώσεις εορτών, αθλητικών εκδηλώσεων και πανηγυρισμών, εκτός από το πλήθος των επισκεπτών, δέχονταν και αντιπροσωπείες από άλλες πόλεις. Τότε με τη μεσολάβηση της πολιτείας, η φιλοξενία ανατέθηκε σε ορισμένους πολίτες οι οποίοι αντιπροσώπευαν την πόλη, οπότε δημιουργήθηκε ο θεσμός
 της δημόσιας φιλοξενίας. Η δημόσια φιλοξενία συνήθως δημιουργούσε ισχυρούς δεσμούς ανάμεσα
 στις πόλεις, με αποτέλεσμα να συνάπτονται συνθήκες αμοιβαίας φιλοξενίας.


Την προστασία των ξένων σε κάθε πόλη επέβλεπαν οι «πρόξενοι», δηλαδή οι επίσημοι αντιπρόσωποι
 των άλλων πόλεων, μετά από ειδική συνθήκη που υπογράφονταν για αυτό. Έτσι δημιουργήθηκε ο
 θεσμός της «προξενίας». Ο θεσμός της προξενίας ισχυροποιήθηκε από την καθιέρωση των νομισμάτων σαν ανταλλακτικό ενδιάμεσο και από την διάδοση της γραφής και οδήγησε σε συνθήκες φιλίας πολλές
 ελληνικές πόλεις, αλλά και ελληνικές με ξένες πόλεις επίσης. Η συνθήκη προξενίας, συντάσσονταν
 και χαράσσονταν σε μαρμάρινες στήλες, ενώ ορισμένες φορές οι εκπρόσωποι αντάλλασσαν σύμβολα αμοιβαίας αναγνώρισης, όπως συνηθίζονταν στην περίπτωση της ιδιωτικής ξενίας. Την εποχή αυτή,
 η λέξη «ξενία», πολλές φορές χρησιμοποιήθηκε για να εκφράσει την έννοια της φιλίας. Σταδιακά δε ο θεσμός της προξενίας έβαλε τις βάσεις για να διαμορφωθεί και να λειτουργήσει ένας τύπος διεθνούς
 δικαίου μεταξύ των πόλεων -κρατών.


Κάθε καλεσμένος μπορούσε να φέρει όποιον ήθελε σε γεύμα. Αυτή n συνήθεια γέννησε μάλιστα μια ιδιαίτερη κατηγορία ανθρώπων, στην οποία έδωσαν το περιφρονητικό παρατσούκλι “παράσιτα”. Ο Πλούταρχος έγραψε ένα ολόκληρο κεφάλαιο αφιερωμένο στο πρόβλημα: ως ποιο Βαθμό μπορεί να χρησιμοποιήσει κανείς αυτό το δικαίωμα χωρίς να ξεπεράσει τα όρια της καλής συμπεριφοράς.


Στο “Συμπόσιο” ο Πλάτων διηγείται ότι ο Αριστόδημος συνάντησε τον Σωκράτη με επίσημο ένδυμα
 και μαθαίνοντας ότι πηγαίνει στο τραπέζι του Αγάθωνα, αποφάσισε να τον συνοδεύσει αν και δεν ήταν καλεσμένος. Στο δρόμο ο Σωκράτης, απασχολημένος καθώς ήταν με ένα φιλοσοφικό πρόβλημα, 
Βράδυνε το βήμα του. Ο Αριστόδημος δεν παρατήρησε ότι ο φιλόσοφος έμεινε πίσω και μπήκε μόνος
 στο σπίτι του Αγάθωνα. Παρ’ όλα αυτά δεν βρέθηκε σε δυσάρεστη θέση: οι θύρες ήταν διάπλατα
 ανοιχτές, και ένας δούλος τον οδήγησε αμέσως στην τραπεζαρία, όπου ο Αγάθωνας τον υποδέχτηκε 
με μεγάλη χαρά, λέγοντάς του ότι ήθελε να τον καλέσει προσωπικά, μα δεν μπόρεσε να τον βρει.




Μόλις οι προσκαλεσμένοι έμπαιναν στο σπίτι, οι δούλοι τούς έβγαζαν τα υποδήματα. Θεωρούνταν αταίριαστο να κυκλοφορεί κανείς μέσα στο σπίτι με τα πέδιλα με τα οποία βάδιζε στο δρόμο. Πριν καθίσουν οι καλεσμένοι στο τραπέζι, τους έπλεναν και τους αρωμάτιζαν τα πόδια.


Μα ούτε κι ύστερα απ’ αυτή τη διαδικασία ήταν ωραίο να ρίχνεται κανείς στο φαγητό. Προηγούμενα οι καλεσμένοι περιφέρονταν στα δωμάτια, θαύμαζαν τα έπιπλα και τα αντικείμενα διακόσμησης και επαινούσαν την καλαισθησία του νοικοκύρη. Οι Έλληνες έδιναν μεγάλη σημασία στους καλούς
 τρόπους. Αυτό ζητούσε n εθιμοτυπία. Η συνήθεια να τρωει κανείς ξαπλωμένος, αν και άγνωστη στην ομηρική εποχή, ήταν παρ’ όλα αυτά πολύ παλιά, όπως αποδεικνύεται από τα ζωγραφισμένα αγγεία
 του 7ου αιώνα.


Σε κάθε κρεβάτι κάθονταν δυο άνθρωποι. Ξαπλώνονταν ακουμπώντας με τον αριστερό αγκώνα σε
 μαξιλάρι, έτσι που το στήθος τους ήταν μισοσηκωμένο. Αφού καθόταν όλος ο κόσμος, οι υπηρέτες
 έχυναν νερό στους καλεσμένους τους για να πλύνουν τα χέρια τους. έπειτα έφερναν κάτι τραπεζάκια χαμηλά, πάνω στα οποία ήταν έγκαιρα τακτοποιημένα τα φαγητά. ‘Έφερναν τόσα τραπεζάκια όσα 
κρεβάτια ήταν στην αίθουσα, δηλαδή σε κάθε τραπεζάκι έτρωγαν δύο άνθρωποι. Οι Έλληνες δεν χρησιμοποιούσαν πιρούνια και μαχαίρια. Κουτάλια είχαν, αλλά προτιμούσαν να τα αντικαθιστούν με
 μια κόρα ψωμί. Το φαγητό το έπιαναν με τα χέρια. Τις μερίδες τις σέρβιραν ψιλοκομμένες για να 
πιάνονται εύκολα.
ellinikoarxeio.com
 Σχόλιο Προμηθέως: Ουδεμία σχέση λοιπόν με την αντίληψη της σύγχρονης αριστερής
 θολοκουλτούρας, που επικαλείται την αρχαία Ελλάδα όποτε θέλει να δικαιολογήσει τα
 αδικαιολόγητα σε σχέση πάντα με τους λαθρομετανάστες, που κατά την δική της αντίληψη
 η έννοια του  Ξένιου Ζεύς είναι η ίδια με την σημερινή, δηλαδή με λίγα λόγια συγκρίνει τους δολοφόνους λαθρομετανάστες με τους αρχαίους....

Πολέμαρχος 780 | Ανώτερος Πολεμιστής επιστρέφει


Πολέμαρχος 780 | Ανώτερος Πολεμιστής επιστρέφει



Sci Fi - Steampunk Wallpaper



λλην, Ο Πολεμιστής επιστρέφει... Σαν Δίας κατακεραυνώνει αυτούς που γονάτισαν και λάτρεψαν,
 σαν Ήλιος έρχεται μεγαλόπρεπος, χρυσός στ' άρματα ντυμένος, απονέμοντας ...
σκληρή δικαιοσύνη. Οι Ελ  αποτελούν μουσικό 
πολεμικό άρμα μάχης και επανάστασης. Μεταφέρουν
 το μήνυμα του πολέμου και της αλλαγής. Στα δυο
 μοναδικά κομμάτια που μας άφησαν, οι άνεμοι της 
μάχης πνέουν περήφανοι και ελεύθεροι, καθώς ο Πολεμιστής Πολέμαρχος 780 δεσπόζει πάνω απ' όλους... ρωμαλέος και ανώτερος.

ΓΙΓΑΝΤΙΑ ΕΞΩΓΗΙΝΑ ΔΙΑΣΤΗΜΟΠΛΟΙΑ ΠΕΡΙΤΡΙΓΥΡΙΖΟΥΝ ΤΗ ΓΗ;


ΓΙΓΑΝΤΙΑ ΕΞΩΓΗΙΝΑ ΔΙΑΣΤΗΜΟΠΛΟΙΑ ΠΕΡΙΤΡΙΓΥΡΙΖΟΥΝ ΤΗ ΓΗ;

Από τις αρχές του 2010 μέχρι και σήμερα, κυκλοφορεί η φήμη στο διαδίκτυο ότι διάφορα εξωγήινα μητρικά διαστημόπλοια πλησιάζουν
 τον πλανήτη μας ενώ άλλα μικρότερα περιτριγυρίζουν την περιοχή. Ερασιτέχνες αστρονόμοι, ufo-believers, δημοσιογράφοι και επιστήμονες αποκαλύπτουν όσο περνάει ο
 καιρός όλο και περισσότερα εξωγήινα σκάφη, πολλές ιστοσελίδες παρουσιάζουν τη Γη σε
 ομηρία, αλλά οι επίσημες αρχές δεν βλέπουν
 κάτι παράξενο ακόμα στο διάστημα, έχοντας
 όμως και τις αμφιβολίες τους!

Στις 29 Ιανουαρίου του 2010, το Πανεπιστήμιο
 της Καλιφόρνια εντόπισε το
 Αντικείμενο P/2010-A2 να περιστρέφεται σε απόσταση περίπου 144 εκατομμύριων χιλιομέτρων
 από τη Γη, στην κύρια ζώνη αστεροειδών μεταξύ Άρη και Δία. Ο Ντέιβιντ Τζούιτ από το
 Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια δήλωσε στο πρακτορείο Reuters: "Είναι πιθανότατα το αποτέλεσμα της πρόσφατης σύγκρουσης μεταξύ δύο αστεροειδών. Τον πυρήνα ακολουθεί μια ουρά με πολύ περίεργη εμφάνιση, που ποτέ δεν είχαμε δει στο παρελθόν. Η ινώδης εμφάνιση του αστεροειδούς διαφέρει από οτιδήποτε έχει καταγραφεί μέχρι σήμερα σε εικόνες συνηθισμένων κομητών από το τηλεσκόπιο Χαμπλ
.’’ Ακόμα και σήμερα οι επιστήμονες της NASA, της ESA και της UCLA, δεν είναι σίγουροι για τη ταυτότητα του αντικειμένου. Μήπως όμως αποκρύπτουν την ύπαρξη εξωγήινου διαστημοπλοίου;
Από τις 18 έως τις 23 Ιανουαρίου και από τις 22 έως τις 28 Νοεμβρίου του 2010, το τηλεσκόπιο
 SOHO κατέγραφε αρκετά γιγάντια αντικείμενα μπροστά από τον ήλιο. Οι τολμηροί μιλούν για στόλο γιγαντιαίων διαστημοπλοίων στο μέγεθος του πλανήτη Δία που κρύβονται στο φως του Ήλιου και το συνδυάζουν με την ταυτόχρονη έξαρση εμφανίσεων ufo, σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του πλανήτη μας
. Οι κινήσεις των τεράστιων αντικειμένων είναι ακανόνιστες και δεν μπορούν να χαρακτηριστούν ως άγνωστοι πλανήτες. Διάφοροι επιστήμονες μιλούν για μετεωρίτες που περνούν πολύ κοντά στη Γη και μπροστά από τον Ήλιο, ενώ η NASA μιλάει άλλοτε για δυσλειτουργίες του τηλεσκόπιου και άλλοτε
 για κατασκευασμένες φωτογραφίες.

Στις 16 Μαίου του 2010, η NASA αποκαλύπτει ότι ένα άγνωστο αντικείμενο πλησιάζει τη Γη από το 
βαθύ διάστημα και είναι σχεδόν βέβαιο ότι είναι τεχνητής προέλευσης παρά ένας αστεροειδής. Το αντικείμενο 2010 KQ εντοπίστηκε από το Catalina Sky Survey στην Αριζόνα και ήταν υπό
 παρακολούθηση από την υπηρεσία της NASA την Earth Object Program που εδρεύει στο
 Jet Propulsion Laboratory στην Καλιφόρνια. Τον Ιούνιο του 2010, όταν το αντικείμενο πέρασε κοντά
 από τη Γη, η NASA δήλωσε επίσημα ότι ήταν πιθανώς ένα μεγάλο μεταλλικό εξάρτημα πυραύλου.

Παρόμοια γνώμη εξέφρασε και ο Paul Chodas, εμπειρογνωμόνων της JPL, που πιστεύει ότι το αντικείμενο πρέπει να είναι ένα διαστημικό σκάφος ή τμήμα του, από μια παλιά διαπλανητική αποστολή του παρελθόντος χωρίς και αυτός να δηλώνει απόλυτα σίγουρος. Η επόμενη επίσκεψη του αντικειμένου κοντά στην Γη θα είναι μάλλον το 2036, αφού διαπιστώθηκε ότι διαγράφει κυκλική τροχιά.
Αρχές Ιανουαρίου του 2011, η ρωσική εφημερίδα Pravda και η ηλεκτρονική της έκδοση έγραψαν ότι υπάρχουν τρία γιγαντιαία διαστημόπλοια τα οποία κατευθύνονται προς τη Γη. Το εμπλεκόμενο σύστημα αναζήτησης Haard και
 το πρόγραμμα Seti δεν επιβεβαιώνουν τις πληροφορίες της Ρωσικής εφημερίδας ούτε ο αστρονόμος
 Phil Plait που θεωρεί τις φωτογραφίες κατασκευασμένες. Τα τεράστια αντικείμενα που είναι πέρα από
 την τροχιά του Πλούτωνα επιβεβαιώνονται μόνο από τον δικτυακό αστρικό χάρτη της ιστοσελίδαςhttp://www.sky-map.org/ στις παρακάτω τρείς συντεταγμένες: 
19 25 12 -89 46 03 , 16 19 35 -88 43 10 και 02 26 39 -89 43 13 . (Για να τα δείτε, αντιγράψτε τις συντεταγμένες στο search της παραπάνω ιστοσελίδας). Όμως καθώς ψάχναμε στην συγκεκριμένη
 περιοχή για τα διαστημόπλοια ανακαλύψαμε κι άλλα πέντε παρόμοια σχήματα: 
19 26 51 -88 42 38 , 08 50 47 -89 38 09 , 14 38 50 -88 40 42 , 14 59 06 -88 21 24 και 
23 13 00 -88 53 11 . Τελικά βρήκαμε περισσότερα διαστημόπλοια ή αποδείξαμε την παρανόηση των συγκεκριμένων φυσικών σχημάτων;

Στις 27 Δεκεμβρίου του 2010 παρουσιάστηκε στο διαδίκτυο ένα ‘’όχι και τόσο πρόσφατο’’ βίντεο με αρκετά περίεργα αντικείμενα. Ο ερασιτέχνης αστρονόμος John Lenard Walson, κατέγραψε με το
 αυτοσχέδιο τηλεσκόπιο του 35 περίπου περίεργα Α.Τ.Ι.Α. να περιφέρονται γύρο από τον πλανήτη μας! Μήπως τελικά είμαστε κάτω από στενή παρακολούθηση, μέχρι να φτάσει η στιγμή της μεγάλης
 συνάντησης; Υπάρχει βέβαια και η πιθανότητα, όλα αυτά τα περίεργα αντικείμενα να είναι απλά 
μικρόβια στο φακό του αυτοσχέδιου τηλεσκόπιου εγγραφής και ο ερασιτέχνης αστρονόμος να εκμεταλλεύτηκε την ομοιότητα για λίγα λεπτά δημοσιότητας!

Ακόμα και μετά τη παρουσίαση όλων αυτών των στοιχείων, συνεχίζει να υπάρχει η ίδια αμφιβολία, αν
 όλα αυτά είναι αληθινά ή απατηλά όνειρα σωτηρίας. Κανείς δεν μπορεί να πει με σιγουριά αν πέφτουμε θύματα εθισμένων ουφολόγων που βλέπουν παντού διαστημόπλοια να έρχονται ή μυστικών υπηρεσιών
 που αποκρύπτουν μια μεγαλειώδης ενδεχόμενη επαφή. Βέβαια μπορεί όλες οι λογικές εξηγήσεις που
 έχουν δοθεί να είναι οι αληθινές, ακόμα κι αν δεν πολύ-αρέσουν στ’αφτιά μας…
Εγώ τι πιστεύω; Αν τα διαστημόπλοια έρχονται πραγματικά, θα ήταν παράλογο να αποκρύπτεται
 προσωρινά μια ενδεχόμενη επαφή που δεν μπορούμε να αποφύγουμε.